مرگ در ونيز

توضیحات

توماس مان، نویسنده‌ی مرگ در ونیز در سال 1875 در لوبک، بندری در آلمان به‌دنیا آمد. در سال 1891 به مونیخ رفت و اولین رمانش دودمان بودنبروک را در 1901 منتشر کرد.

مان در سال 1929 جایزه‌ی نوبل گرفت و در 1955 در بیمارستان شهر زوریخ درگذشت. مرگ در ونیز که در 1912 منتشر شد از شاهکارهای کوتاه اوست. نشر افق، پیشتر از توماس مان به ترجمه همین قلم، تریستان و تونیو کروگر را منتشر کرده است.

مروری بر کتاب مرگ در ونیز

به نام کتاب نگاه کنید: به‌خوبی روشن است که نویسنده مطلقاً تلاشی برای پنهان‌سازی فرجامِ داستان انجام نداده. روایتی شروع می‌شود، بسط و گسترش می‌یابد، با مرگ تمام می‌شود. مرگ نویسنده‌ای پرهیزگار و سخت‌گیر در شهری رها و سرخوش، شناور بر آب‌های روان، نمادِ زیبایی شهرسازی، به نام ونیز.

آشنباخ که نویسنده‌ای سخت‌گیر است و چشمه‌ی خلاقیتش خشک شده، ناپرهیزی می‌کند و برای سفر به ونیز می‌رود. جوهره‌ی اصلی روایت تمسخرِ جدیت بورژوازی از سوی تن‌آسایی و سربه‌هوایی عوامانه است. این تن‌آسایی‌هاست که نظمِ آهنین آقای نویسنده را با حضور پسری زیبارو به سخره می‌گیرد. آشنباخ در ابتدای این اثر، برای گردشی طولانی به شهر می‌رود و سر از گورستان و مغازه‌های سنگ‌تراشی درمی‌آورد. تمثیل‌ها و اشاراتی از این دست در اثر درخشان توماس مان بسیار است. آشنباخ همچنین با مردی خانه‌به‌دوش مواجه می‌شود و این شروعی است بر جاکن شدن او حیاتِ سفت و سخت خود و رویارویی با وسواس‌های فکری که او را زمین‌گیر ساخته‌اند. سرانجام او با این فکر که «چند روزی را به بطالت بگذارند» قدم به سفری می‌گذارد که مثل زهر برای تنِ مرتاض‌گونه‌ی اوست. از اینجا به بعد است که توماس مان با چیره‌دستی بی‌مانند نویسنده‌ای صبور، سفرِ قهرمان خود را به‌سوی تباهی به نظاره می‌نشیند.

سرانجام از گوشه و کنار خبر می‌رسد وبا در شهر همه‌گیر شده. آشنباخ را توانِ ترکِ ونیز نیست، چراکه تادزیو، پسر چهارده‌ساله‌ی زیبارو و خانواده‌اش همچنان در هتل ماندگار شده‌اند و چنین می‌شود که مرگ به ونیز می‌رسد.

رمان کوتاه یا نووِلای مرگ در ونیز، دریچه‌است به جهانِ روان‌شناختی هنرمند و روشنفکر. توماس مان با آرامش و زبردستی خیره‌کننده نقدی بر روح آلمانی و اروپایی در ابتدای قرن بیستم، این سال‌های آشوب‌زده‌ در اروپا، ارائه کرده است. او استاد استفاده از داستان‌های آلمانی و انجیلی در کنار ایده‌های ادبی و اندیشه‌ی گوته، نیچه و شوپنهاور است. او در سال 1929 برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات شد. توماس مان منتقد اجتماعی، نمایش‌نامه‌نویس و مقاله‌نویس آلمانی بود که در سال 1875 در لوبک آلمان به دنیا آمد و در سال 1955 در زوریخ سوئیس از دنیا رفت.

نوشته‌شده در تحریریه‌ی نشر افق

توضیحات تکمیلی