مجمع الجزایر اوریون

توضیحات

درباره نویسنده

رویا دستغیب رمان مجمع الجزایر اوریون در سال‌های اخیر به کار فلسفه‌ی معاصر، نقد ادبی و مقاله‌نویسی در نشریات مختلف مشغول بوده است. او در رمان تازه‌اش، سرزمینی میان هست و نیست خلق کرده است.
رویا دستغیب که با فلسفه قرن بیستم و نظریه‌های ادبی انس دارد، رمانش را نه بر اساس آموزه‌های کارگاه‌های داستان نویسی، بلکه با اتکا به شناختش از ژانرهای شناخته شده‌ی ادبی و توجه به ظرفیت‌های آن‌ها نوشته شده است.

درباره رمان مجمع الجزایر اوریون

در رمان مجمع الجزایر اوریون مرزهای مکان و زمان در هم می‌شکنند و در فضای سورئالیستی و لغزان میان واقعیت و رویا، گذشته‌ی هولناک آدم‌های داستان از زندگی اکنون‌شان سر بر می‌آورد.
مسافر داستاان که روزنامه‌نگار است از سفرش به مجمع‌الجزایر اوریون بازگشته، ناکجاآبادی که در دل اقیانوس است. اما فاجعه ای رخ داده، دختر راهنما ناپدید شده و خبری از او نیست، دختری که او را به این سفر عجیب تشویق کرده بود، آن هم غیرقانونی و شبانه!
این اثر در سیزدهمین دوره‌ی جایزه‌ی ادبی واو اثر شایسته تقدیر شناخته شد.

جهانی در زمان، مکان و بدون مرز در رمان مجمع الجزایر اوریون

مجمع ­الجزایر اوریون رمانی متفاوت درباره‌ی زمان، مکان، گذشته و حال و عدم قطعیت در همه‌ی این‌­هاست؛ مکانی که روی نقشه نیست، اما نویسنده آن را به تمامی ساخته است؛ زمان که به­‌نوعی جهان آخرالزمانی را به خاطر متبادر می­‌کند؛ گذشته‌­ای که واکاوی دقیق آن می­‌تواند نقش همه‌ی ما را تغییر دهد و شخصیت­‌هایی که پیوسته در حال سفر هستند.

رویا دستغیب دیدگاهی فلسفی نسبت به انسان و هویت انسان دارد، اما بدون این­که بخواهد اندیشه­‌ای فلسفی را متذکر شود، جهانی بدون مرز می­‌سازد و واقعیت تقلیل داده شده به­‌واسطه اسامی و اشیاء را به چالش می‌­کشد. زبان فاخر و شاعرانه رویا دستغیب گویی در هر جمله یک تابلوی نقاشی را به تصویر می­‌کشد.

مجمع ­الجزایر اوریون داستان عدم قطعیت است

مجمع ­الجزایر اوریون داستان عدم قطعیت است؛ نه تنها عدم قطعیت در مکان، که عدم قطعیت در هویت شخصیت‌­ها. نویسنده از شخصیت اصلی داستان با عنوان «مسافر» نام می‌­برد که گذرا بودن حضور آدمی در جهان را یادآور می‌­شود. باقی شخصیت­‌ها نیز بدون نام هستند و تنها با موقعیت و نقشی که در جهان بر عهده دارند، خطاب می­‌شوند؛ سردبیر، دختر سردبیر، پیرمرد، دختر صاحب‌خانه و غیره. اما حتی سن شخصیت‌­ها نیز با آن­چه به نظر می­‌رسند، هم‌خوانی ندارد؛ پیرمردِ داستان، حرکاتی چون کودکان، فرز و چابک دارد.

در واقع واقعیت آن چیزی نیست که می­‌بینیم، واقعیت شاید، در مجمع ­الجزایر اوریون واقع شده باشد. جزیره­‌ای که مردمانش هویت شهروندی ندارند؛ واقعیت، مردمانی بی­‌نام و شناسنامه و حتی ملیت هستند؛ جایی که تن­ها اصالت می­‌یابند، نه روح آدمی.

پیرنگ داستان، معمای بزرگی را بر دوش می‌­کشد و آن، هویت راوی و مسافر است که البته داستان هر چه بیشتر جلو می‌­رود، موقعیت و هویت شخصیت­‌ها روشن­‌تر می­‌شود و گذشته هولناک مسافر و راوی نیز سر باز می­‌کند. هویت راوی و مسافر همچون اهالی مجمع­ الجزایر اوریون است که بدون شناسنامه و نام­‌هایی هستند که همگی در چمدان مسافر محبوس شده­‌اند و حیاتی واقعی، اما دور از دسترس دارند. مجمع ­الجزایر اوریون با رنگ قرمز روی نقشه مشخص شده است، اما مسافر باید برای یافتنش از خطی اسرارآمیز رمزگشایی کند تا به آنجا برسد.

مکانی واقعی­‌تر از جهان ما در مجمع الجزایر اوریون

تعلیق ویژگی بزرگ این رمان است؛ تعلیق در هویت راوی که معماگونه خواننده را با خود به انتهای داستان می­‌کشاند؛ انسانی که بدون عناوین قراردادی­‌اش، به ذرات خاکستری سرگردان مبدل می‌­شود و می‌­تواند در هر قالبی به شکل آن درآید. مجمع ­الجزایر اوریون داستانی برای همه فرهنگ‌­هاست در جهانی که مرز را نمی­‌شناسد و هر خصیصه­‌ای برای شناسایی آدم­‌ها بی­‌معنا می‌­نماید. در واقع مجمع­ الجزایر اوریون همان جایی­‌ست که آدم­‌ها هویت واقعی و گذشته خود را بازمی‌­یابند.

افسانه‌ی فرقدانی، تحریریه‌ی افق

توضیحات تکمیلی