مامان کله دودکشی

توضیحات

الهام مزارعی دانش‌آموخته‌ی میکروبیولوژی است اما سال‌هاست که داستان می‌نویسد.

لیدا طاهری تصویرگر این کتاب، کارشناس گرافیک از دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. تصویرهای طناز و پرکاری که او می‌سازد، هر کتابی را دیدنی‌تر می‌کنند. تصویرهای مامان کله‌دودکشی به درک بهتر داستان کمک می‌کنند.

مامان کله دودکشی داستانی است که نویسنده‌اش تلاش کرده با همه‌ی داستان‌هایی که خوانده یک فرق اساسی داشته باشد. متفاوت باشد!

داستان کتاب مامان کله‌دودکشی از همان اولش پر است از اتفاق و حادثه و هیجان. از همان اولین سطر کتاب است که می‌شود فهمید تجربه‌ای متفاوت از جهان داستان‌های تصویری کودکان در انتظار خواننده است. روایت خطی و تکراری و حوصله‌سربر نیست. با اینکه تعداد شخصیت‌های اصل داستان، اگر خود نویسنده را کنار بگذاریم، فقط دو نفر است، اما در هیچ بخشی از داستان کمبود ماجرا و شخصیت‌های مکمل احساس نمی‌شود. نثر نویسنده روان است و امروزی. در جملاتش از واژه‌هایی استفاده می‌کند که بچه‌های امروزی با آن ارتباط برقرار می‌کنند  و برای درک آن‌ها، مشکلی نخواهند داشت.

تمام این‌ها به کنار، می‌رسیم به تصویرگری کتاب مامان کله‌دودکشی. لیدا ًطاهری حقیقتا سنگ تمام گذاشته و با تصویرهایش، روایت را زنده پیش روی خواننده می‌گذارد. تمام تصاویر کتاب نشانگر ذهن خلاق و خیال سیال تصویرگر دارند.

مامان کله‌دودکشی حکایت دختربچه شیطانی است که با نویسنده داستان، دوست شده؛ دوست که چه عرض کنیم، یک‌جورهایی طوطیا در هزارتوی مغز نویسنده زندگی می‌کند. آن‌ها با هم مکالمات طولانی و ارتباطی تنگاتنگ دارند. طوطیا، هر وقت حوصله‌اش سر می‌رود یا از اوضاع راضی نیست، نویسنده را مجبور می‌کند داستانش را تغییر دهد یا اساساً داستانی از نو و مطابق خواسته او بنویسد. اگر نویسنده جرئتِ مخالفت به طوطیا را به خودش بدهد، دخترک آنقدر در مغز و گوش او جیغ‌وداد راه می‌اندازد که نویسنده از زندگی پشیمان می‌شود. در بخش ابتدایی کتاب، یا پیش‌فصل، شاهد گفتگویی از این دست میان نویسنده  طوطیا هستیم که به خلق داستان مامان کله‌دودکشی ختم می‌شود. طوطیا یک مامان معروف می‌خواهد، مامانی که با همه مامان‌های دنیا فرق داشته باشد، مامانی که به همه کمک کند. نتیجه‌اش می‌شود مامانی که روی کله‌اش یک دودکش به تمام معنا دارد. طوطیا اولش، دودکش مامانش را دوست دارد؛ خصوصا وقتی همان دودکش باعث می‌شود مامانش بانک و مشتریان بانک را از دست دزدهای مسلح نجات دهد و عکسش، صفحه اول تمام روزنامه‌ها را اشغال کند. کار به جایی می‌کشد که مامان کله‌دودکشی همه‌اش در سفر با هواپیمای شخصی‌اش از این طرف به آن طرف می‌رود و سهم طوطیا از این شهرت می‌شود پیتزای گندیده‌ای که پنیرش هم کپک زده. طوطیا عصبانی و دلتنگ، به نویسنده دستور می‌دهد مامانش را، مامان عادی‌اش را به او بازگرداند.

نویسنده داستان البته تنها به روایت خشک و خالی از رابطه‌اش با طوطیا و مامان کله‌دودکشی او قناعت نمی‌کند. او که دیگر تا این جای کار، خواننده را با خود همراه کرده، یک قدم فراتر می‌رود و داستان خواب‌هایش را با آب و تاب نقل می‌کند. الهام مزارعی، صاف با خواننده‌هایش حرف می‌زند، با آن‌ها شوخی می‌کند، ذهنشان را می‌خواند و غافل‌گیرشان می‌کند.

نوشته‌شده در تحریریه‌ی نشر افق

اطلاعات بیشتر