مجموعه داستان خارجی

هر دو آدم‌های دودلی بودند، ولی در جای خود در برخی مسائل قاطعانه عمل می‌کردند، در مسائل مهم یا مربوط به کارشان، اما در موارد جزئی تصمیم‌شان روز به روز عوض می‌شد.
بارها و بارها پیش آمده بود که یک روز چیزی را در بست قبول می‌کردند، روز بعد می‌زدند زیرش.

همین رو گفتم. این که مدتی طولانی در خانه بودم و حالا می‌خوام بیام بیرون. کار کنم. گفتم جرئتش رو دارم،‌ قدرت مقاومت دارم، اطمینان خاطر دارم. ثبات دارم و آرامش درونی. وقتی حرف می‌زدم پا انداخته بودم روی پا،‌ قهوه‌ام رو بدون شیر و شکر خوردم و سرم رو هم هی تکون ندادم. سوال دیگه؟

شش وزیر کابینه را تیرباران کردند. یکی از وزیران حصبه داشت. کوشیدند او را جلوی دیوار سرپا نگه دارند، ولی او توی آب نشست. پنج وزیر دیگر خیلی آرام جلوی دیوار ایستادند. وقتی نخستین تیرها را شلیک کردند، وزیر سرش را روی زانوهایش گذاشته بود.

مجموعه داستان در زمان ما به سرعت با استقبال جامعه‌ی روشنفکری روبه‌رو شد؛ با داستان‌هایی چون مشت‌زن حرفه‌ای، گربه زیر باران و دکتر و همسرش.

نمی‌دانم چه وقت بود که دوباره دام دام دارام شروع شد. صدایش از دورها می‌آمد، انگار سوت اخطار یک کشتی فضایی، آهسته و نامفهوم. بعد کم‌کم نزدیک شد، بلندتر، تا بالاخره همه‌ی صداها را طوری پوشاند که به نظرم رسید حرکات من و کنستانتره کاملا بی‌صدا بود. فقط دام دام دارام شنیده می‌شد- تا این که یک دفعه قطع شد و آرام و ساکت. مثل خود ما.

موج‌ها از زبان شش راوی از خردسالی تا بزرگسالی بیان می‌شود. در فصل آخر راوی داستان، علاوه بر خودش در قالب پنج راوی دیگر فرو می‌رود و رمان را با یک تک‌گویی پنجاه صفحه‌ای به پایان می‌رساند. او در این اثر تمام بیهودگی و شکوهی را که در زندگی تجربه کرده، یک‌جا گردآورده و در قالب کلمات ریخته است.

اولین و تنها باری که پیش روان‌شناس رفتم. به قیمت از دست دادن دستبند مرجان سرخ‌رنگم تمام شد و او ده سالی از من بزرگ‌تر بود و به ماهی مرده شباهت داشت، سرد و بی‌صدا. حالش خیلی بد بود.
روی تخت می‌افتاد و تنها جمله ای که می‌گفت… اگر اصلاً حرفی می‌زد… این بود: «حتی از خودم هم خوشم نمی‌آد.» این همان داستانی است که می‌خواهم تعریف کنم؟ مطمئن نیستم. واقعاً نیستم.

رمان تریستان داستان نویسنده‌ی جوانی است که چون میان هنر و زندگی شکافی غلبه‌ناپذیر می‌بیند به گوشه‌نشینی پناه می‌برد، ولی این انزوا سرانجام توان جهت‌یابی در صحنه‌ی اجتماع را از او می‌گیرد. داستانی از انحطاط فرهنگی است که مضمون بسیاری دیگر از آثار توماس مان از جمله تونیو کروگر هم هست.

تونیو کروگر پرخواننده‌ترین اثر توماس مان است، حکایت شکل‌گیری شخصیت نوجوانی که با دلواپسی، هویت خود را جست‌وجو می‌کند.